Dekalogi taneczne

TANIEC JEST NATURALNYM RUCHEM CIAŁA I NIE LUBI WSZELKICH NAPIĘĆ I SZTUCZNOŚCI.
Isadora Duncan

Zrozumienie tego prostego faktu zabiera pasjonatom niekiedy całe życie. Ważnym jest, aby w poszukiwaniu tajników ruchu, nie zapomnieć o rozwoju duchowym, tak istotnym w procesie budowania wyższych wartości moralnych. W każdej zbiorowości służy temu przyjęcie naczelnych zasad ustalających co jest dobre, a co złe oraz dążenie do przyjętego ideału moralnego.
W środowisku tańca towarzyskiego i innych form tanecznych, twórca tego ruchu w Polsce profesor Marian Wieczysty słowem i piórem regulował relacje między tancerzami, trenerami i sędziami, napominał, wytykał wady. Pisał na przykład: “Wielkim zgrzytem w tańcu towarzyskim jest tendencyjność, niesprawiedliwość sędziego, gdyż ten brzydki przejaw ogromnie kontrastuje z naturalną szlachetnością owej subtelnej materii, jaką jest taniec”. Wiele pokoleń tanecznych wychowało się na słowach profesora. Nadal przemyślenia profesora Wieczystego są aktualne.
Obecne czasy charakteryzują się szczególnym nasileniem zjawisk negatywnych i upadkiem wielu wartości. Jest to odczuwalne na każdym kroku, również w tańcu. Nie można więc zgadzać się z tym stanem i biernie patrzeć jak “Nasz Taneczny Świat” rozpada się.

DEKALOGI TANECZNE stworzyli ludzie młodzi duchem (tancerze, trenerzy, rodzice i sędziowie), którzy odczuwają głód wartości i są przekonani, że powrót do ideałów wiele zmieni w ich środowisku. Nauczy wzajemnego szacunku i utworzy płaszczyznę przyjacielskiego porozumienia. Twórcy wierzą, że dla tych, którzy rozpoczynają drogę taneczną Dekalogi będą drogowskazem, zaś dla poszukujących zarówno piękna sztuki jak i szlachetności sportu – oparciem. I jeśli znajdzie się choć jedna osoba, która spróbuje podjąć trud i postępować zgodnie z treścią Dekalogów, praca nad ich stworzeniem miała sens.

GŁÓWNE PRAWDY

KAŻDA NOWA IDEA ZOSTAJE NAJPIERW POTĘPIONA JAKO NIEDORZECZNA, PÓŹNIEJ ODRZUCONA JAKO NIEWARTA UWAGI, BY W KOŃCU STAĆ SIĘ PRAWDĄ OCZYWISTĄ.
William James

Kochaj taniec.
Szukaj piękna, nie wyniku.
Czerp z innych, ale nie kopiuj ich.
Szanuj pracę swoją i innych.
Pamiętaj, że i Ty możesz być w błędzie.
Myśl pozytywnie.
Sprzeciwiaj się złu, czyń dobro.
Stosuj zasady dobrego wychowania.
Stosuj zasadę “fair play".
Reaguj na każdy przejaw łamania norm etycznych w środowisku tanecznym.

DEKALOG TANCERZA

LATA ZMAGAŃ, TWARDEJ PRACY, POSZUKIWAŃ KOSZTOWAŁO MNIE NAUCZENIE SIĘ JEDNEGO PROSTEGO GESTU.
Isadora Duncan

Kochaj taniec i z zaangażowaniem realizuj swoją pasję.
Nieustannie doskonal swój warsztat. Pracuj wytrwale, bo sam talent nie uczyni z ciebie tancerza.
Miej zaufanie do swojego trenera. Formę i zakres współpracy z innymi trenerami uzgadniaj z trenerem prowadzącym.
Bądź lojalny wobec swojego trenera. Informuj o pokazach i zarobkowaniu. Nie zajmuj się bez wiedzy trenera, trenowaniem innych par.
Miej poszanowanie dla wiedzy sędziego.
Szanuj swojego współpartnera. Odnoś się do niego z sympatią podczas treningów i turniejów, służ mu pomocą. Nie obwiniaj współpartnera za osiąganie niższych, niż oczekiwane, wyników. Powiadamiaj go o każdej zmianie planów mających związek z tańcem. Na zakończenie wspólnego uprawiania tańca podziękuj za współpracę.
Okazuj wdzięczność tym, dzięki, których wsparciu finansowemu możesz doskonalić swój taniec.
Szanuj publiczność poprzez estetyczny strój, makijaż, fryzurę, sposób zachowania się na parkiecie.
Miej poważanie dla innych par. Nie okazuj wyższość wobec słabszych, podziwiaj lepszych, doceniaj mistrzostwo.
Poprzez swoje działanie podnoś autorytet tancerza.

DEKALOG TRENERA

NA BŁYSKOTLIWYCH NAUCZYCIELI PATRZY SIĘ Z PODZIWEM, ALE WDZIĘCZNI JESTEŚMY TYM, KTÓRZY PORUSZYLI NASZE SERCA.
Carl Jung

Kochaj taniec i swoją pracę. Zawsze i wszędzie propaguj ideę tańca.
Trenuj pary z pełnym zaangażowaniem, używając całej swojej wiedzy. Bądź cierpliwy, konsekwentny i odpowiedzialny. Zarażaj tancerzy pasją tańczenia i dąż aby być dla nich mistrzem.
Pogłębiaj stale swoją wiedzę o tańcu, doskonal swój warsztat taneczny i metody nauczania w różnych grupach wiekowych i na różnych poziomach zaawansowania.
Bądź szczery wobec par co do ich umiejętności i możliwości rozwoju.
Nie różnicuj par z żadnych względów, nie przekreślaj ich możliwości, nie szerz intryg i nie manipuluj parami.
Szanuj tancerzy i rodziców, współpracuj z nimi na płaszczyźnie partnerskiej. Dla tancerzy bądź trenerem i wychowawcą.
Pamiętaj, że podczas sędziowania nie jesteś trenerem.
Reprezentuj wysoki poziom moralny, bądź wzorem postępowania i zachowania, dbaj również o swój wizerunek. Bądź odpowiedzialny za to jakie wartości wpajasz młodzieży.
Dla dobra par (zgodnie z zasadą, że nikt nie jest alfą i omegą) współpracuj z innymi trenerami (nie tylko tańca towarzyskiego) poprzez wymianę doświadczeń. Nie zapominaj o potrzebie ogólnego rozwoju fizycznego i moralnego tancerza.
Nie rozpowszechniaj negatywnych informacji o innych trenerach, sędziach.

DEKALOG RODZICA

MĄDROŚĆ ŻYCIOWA ZAWIERA SIĘ WŁAŚNIE W TYM, ABY ZDAWAĆ SOBIE SPRAWĘ Z KONSEKWENCJI, REZULTATÓW WYNIKAJĄCYCH Z CZYNÓW, KTÓRYCH DOKONUJEMY.
Bruno Ferrero

Kochaj dziecko mądrze, nie realizuj poprzez dziecko swoich niespełnionych ambicji.
Pamiętaj, że nie każdy będzie mistrzem świata. Mistrzostwo Twojego dziecka może przejawiać się w pewności siebie, otwartości na świat i ludzi, odwadze w realizowaniu celów, potrzebie dbałości o elegancję, pracowitości i dążeniu do jak najlepszych wyników w nauce.
Pozwól swojemu dziecku bawić się tańcem. Nie stawiaj przed dzieckiem zadań ponad jego siły. Pomóż mu w rozwijaniu umiejętności tanecznych zgodnie z jego naturalnym rytmem i predyspozycjami. Naucz go szacunku do czasu i pieniądza.
Roztropnie dobieraj klub i trenerów. Nie ingeruj w pracę profesjonalnych trenerów.
Nie bądź trenerem i sędzią dla swojego dziecka bez odpowiedniej wiedzy i kwalifikacji
Sprawdzaj okresowo zdrowie swojego dziecka u lekarza sportowego lub ortopedy. Nie lekceważ
Traktuj turnieje jako rozrywkę i okazję do głębszego poznania swojego dziecka. Szczerze ciesz się sukcesem dziecka. Pocieszaj je w razie niepowodzenia i znajduj w nim aspekty pozytywne.
Nie przechwalaj się przed innymi rodzicami swoimi wydatkami. Nie przeliczaj włożonych pieniędzy na ilość punktów zdobytych przez twoje dziecko. Nie krytykuj innych par, sędziów i trenerów konkurencyjnych klubów.
Pamiętaj, że jesteś autorytetem dla swojego dziecka, współtworzysz jego obraz świata. Wyważaj każdą opinię o trenerze, sędziach, współpartnerze, innych parach, znajomych rodzicach i w końcu o nim samym. Wyrabiaj w nim szacunek do siebie i innych ludzi. Przychylnie patrz na współpartnera twojego dziecka, nie patrz na niego przez pryzmat swoich wyobrażeń - nie zawsze słusznych.
Kochaj taniec, ze świadomością, że na tańcu świat się nie kończy.

DEKALOG SĘDZIEGO

UCZCIWOŚĆ JEST PIERWSZYM ROZDZIAŁEM KSIĘGI MĄDROŚCI.
Thomas Jefferson

Dbaj o swój wizerunek.
Stale podnoś swoje kwalifikacje. Uwzględniaj w sędziowaniu aktualne, akceptowane trendy.
Nie rozmawiaj podczas turnieju z tancerzami, trenerami i rodzicami na temat par startujących.
Każdą następną rundę turnieju traktuj jako oddzielny turniej, ogarniając pary świeżym spojrzeniem. Stosując tę zasadę, podczas finału oceniaj każdy taniec osobno.
Nie korzystaj z dotychczasowej wiedzy o umiejętnościach poszczególnych tancerzy. Nie bierz pod uwagę w sędziowaniu, aktualnej listy rankingowej.
Pamiętaj, że turniej tańca nie jest konkursem piękności. Porównuj umiejętności par, a nie ich wygląd zewnętrzny.
Zapomnij o sympatiach i antypatiach do tancerzy, ich rodziców, pozostałych sędziów i organizatorów.
Unikaj sędziowania rund, w których biorą udział tancerze trenowani przez ciebie albo ktoś z rodziny, aby nie narazić się na, nawet mimowolną stronniczość.
Miej swoje zdanie, umiej je fachowo skomentować. W miarę możliwości naprawiaj popełnione błędy.
Pamiętaj o tym, że nieobiektywna i niefachowa ocena powoduje wiele ujemnych skutków: zniechęca tancerzy, powoduje konflikty między nimi, wzbudza negatywne emocje u rodziców, stwarza problemy trenerom.